Het was een kille regenachtige nacht en de wereld was koud. Randragam vloog door tijd en ruimte. Hij zag hoe de wezens het koud hadden en stil stonden in hun ontwikkeling. Hij kreeg medelijden met hen en vloog naar hen toe. De wezens raakten in paniek en sloegen op de vlucht. Randragam sprak tot hen maar zij spraken geen taal. Met pijn in zijn hart vervolgde hij zijn vlucht door het hemelruim. Maar voordat hij de wezens alleen liet trok hij de bliksem naar beneden. Nabij de grotten van de wezens ontstond er brand door die blikseminslag. De wezens kwamen naar buiten gerend en voor het eerst zagen zij vuur. Zij branden hun handen aan het vuur en waren er bang van..., maar uiteindelijk kwamen de vrouwen naar buiten en zij hielden vlees in de vlammen, iets had hen die ingeving gegeven, en vanaf een afstand keek Randragam voldaan toe. Deze wezens leerden snel, en stonden open voor zijn invloeden,..met name de vrouwen ,waar ook zijn hart naar uit ging.

Randragam is een oude draak die door tijd en ruimte reist, hij heeft geen vaste verblijfplaats maar is altijd in de harten aanwezig van diegenen die hem goedgezind zijn. De aanhangers van Randragam gaan ver terug, duizenden jaren misschien zelfs langer, en altijd zijn het mensen. Randragam had een zwak voor menselijke vrouwen, regelmatig mengde hij zich tussen de mensen, in diens vorm, en verleidde hij de vrouwen. Binnen iedere generatie van mensen had hij een geliefde, en die bleef hij trouw tot aan haar dood. In de duizenden jaren dat Randragam regeerde over de mensen heeft hij zich maar enkele keren laten zien in zijn Draconische vorm, en als hij dat deed dan was het in oorlogen die zijn mensen voerde tegen de demonische entiteiten die Elfen en Dwergen worden genoemd. Hij kwam neer uit de hemelen wanneer zijn gevolg dreigde te sterven aan de hand van deze creaturen, hij opende zijn muil en blauw vuur, de bliksem vloeide uit over de vijand, alles vernietigend in haar aanraking.

Onder de mensen die Randragam aanhangen zitten veel van zijn kinderen, en diens nageslacht. De priesters van Randragam, en de ridders in de Orde van de Draak hebben allen het bloed van Randragam door hun aderen stromen. 
Pas de laatste duizend jaar heeft het geloof in Randragam pas vaste structuren gekregen in de vorm van een hierarchie binnen de aanhangers, en de verschillende Ordes van de Draak. Dit kwam door Goddelijke invloeden van buitenaf. Want naast Randragam zijn er nog vele andere oppermachtige wezens die zich gemoeid hebben in de zaken van de wereld en diens inwoners. Randragam heeft nog altijd geen kerken of tempels, die beschouwen de Randragianen als een teken van disrespect naar hun Godheid, want Randragam reist door tijd en ruimte, hij zal nimmer gebonden worden op een plaats. Er zijn slechts twee heilige oorden; De plaats waar Randragam voor het eerst Manifesteerde duizenden jaren geleden, en de plaats waar hij de mensen redde van de slag der duizend Elfen,..toen bijna alle Randragianen werden uitgeroeid door de Elfen 

Bijnamen: Heer des Donders, Heer des Bliksems, Gever van Vuur, Hemelijke Krijger.
Aspekten: Donder, Bliksem, Storm, Eer, Dapperheid, Verantwoording
Symbool: De Blauwe Draak, Bliksemschicht
Paradijs/Hiernamaals: De Vleugels van Randragam
Tempels/Kerken: geen
Heilige Oorden: De Heilige vlakte van Randram, Orfarisch Slagveld
Heilige Artifacten: Het zwaard 'Dondertoorn', gedragen door iedere priester, 'Randragam's Schubben Pantser', een oud stuk wapenrusting wat enkel de Hoge-Priester van de orde mag dragen, het zou iemand onkwetsbaar maken voor vuur, en zou ernstige schade van normale bronnen sterk verminderen.
Heilige Boeken: Randragamium, Liederen van Randragam, Codex Draconïa
Offergaven: goed gesmeden zwaarden, rustingstukken, en Trofeeën van de strijd ( niet organisch)